Íshokkíæfing

Sonur minn æfir íshokkí þrisvar í viku.  Vegalengd frá heimili okkar að skautahöllinni er 1,5 km og má áætla 15 mínútur í göngu eða eitthvað talsvert minna á hjóli.
Íshokkíæfingum fylgir gríðarmikill búnaður og er taskan utan um herlegheitin nær jafn stór 7 ára barni. Fyrst í stað leystum við flutninginn til og frá æfingum með því að skella töskuhlunknum ofan á kerruþak yngri sonarins en svo uppgötvuðum við að hægt er að leigja geymslupláss í höllinni og þar með var það leyst.
Hins vegar er farið að bera á því að það getur verið orðið ansi kalt úti þegar æfingu lýkur og við þurfum að koma okkur heim án bifreiðar*.  Börn eru viðkvæmari fyrir kulda en við fullorðna fólkið og ég tala ekki um þegar þau eru þreytt í þokkabót.  Það er því næsta mál að muna að taka trefil með til að vefja andlit og festa hettu aftur á úlpu til að gera heimferðina þarnæst þolanlega. Ég segi þarnæst því í dag ætlum við akandi á lánsbílnum góða. Þvílíkur lúxus.

*"eða gamaldags járnhylkis utan um okkur", eins og ég heyrði svo skemmtilega orðað um daginn.

Tebollubakstur

Nú skyldu bakaðar tebollur enda fátt betra með síðdegiskaffinu en nýbakaðar tebollur með stórum hálfbráðnuðum súkkulaðibitum...mmmmm. Uppskriftin klár á tölvuskjánum og hráefnið tínt hvert af öðru fram: Hveiti, sykur, súkkulaði, salt, egg, lyftiduft, kókosmjöl, kardimommudropar...úpps ekki til og heldur ekki nóg af smjöri!!

Nú á ég ekki bíl og veðrið út er frekar fúlt og ég hálfpartinn nenni ekki að labba eða hjóla í næstu verslun en langar voðamikið í tebollurnar, hvað er þá til ráða? Jú, ég á vanilludropa og síðan má nú bara minnka smjörmagnið í uppskriftinni. Þannig slæ ég tvær flugur í einu höggi...spara mér ferð (og pening) í búðina og tebollurnar eru kannski ekki eins óhollar fyrir vikið.

Stundum er bara hægt að finna aðrar leiðir að hlutunum, kannski þurfum við ekki alltaf allt sem við höldum að við þurfum. Stundum er nóg að staldra við í smá stund og íhuga „þarf ég virkilega á þessu að halda?“ Niðurstaðan gæti komið okkur á óvart J

Bíll í láni

Ég er svo ljómandi heppin að hafa bifreið til afnota þessa vikuna.  Tækifærið var strax notað í gær þar sem ég keypti m.a. risavaxna melónu frá Brasilíu. Hefði sennilega ekki keypt hana hefði ég verið á hjólinu. Sem vekur upp spurningar um hvort maður er ekki einvörðungu að stuðla að loftmengun með akstri bifreiðar heldur líka að kaupa alls kyns vörur sem hafa komið langt að og eru ekkert sérlega umhverfisvænar.
Hins vegar ætla ég að notfæra mér bílinn á meðan ég hef hann til ýmissa erinda eins og IKEA og jafnvel að komast útfyrir borgarmörkin. Þingvellir, Hvaleyrarvatn og Kleifarvatn koma fyrst upp í hugann.

Veðurspá

Eitt af því sem ég þarf að læra í bílleysinu er að kíkja á veðurspá eða a.m.k. líta til veðurs áður en lagt er af stað í vinnu.  Ég kom rennvot til vinnu (sökum rigningar) og sit nú hér í jóga-fötunum mínum sem voru ofan í skúffu (mér til happs). Eins gott að það eru ekki mjög strangar reglur um klæðnað hér á  bæ.  En hin fötin mín eru nú að þorna hægt og rólega og verða vonandi til þegar ég hjóla heim.

Veður hvað?

Þrátt fyrir að segjast hjóla meira og minna alla daga til og frá vinnu þá koma einstaka sinnum dagar sem það er bara ekki sniðugt. T.d. fimmtudagur og föstudagur í síðustu viku. Við þær aðstæður er þetta bara hættulegt. Ég hjólaði a.m.k. ekki og mér sýndist á þeim svo voru svo brattir að hjóla að það væri ekki beint eftirsóknarvert. En þá er nokkuð til sem heitir strætó.

Sjúkraþálfari á miðjum degi

Í dag þarf ég að fara með yngri soninn til sjúkraþjálfara, klukkan hálfþrjú.  Var búin að mikla þetta svolítið fyrir mér því ég hélt að sjúkraþjálfarinn væri staðsettur mun lengra í burtu. Setti mig í stellingar og fór inn á bus.is til að leita að strætó. Fyrsta tillagan þar sagði mér að sleppa stræót og ganga þennan spöl!  Sem er ákkúrat það sem ég ætla að gera.  Planið verður því að hjóla úr vinnunni rétt fyrir tvö (5-10 mín), hitta Jóhannes, við göngum svo með kerruna í leikskólann (5 mín), sækjum Jakob og göngum svo öll saman til sjúkraþjálfarans (18 mínútur skv bus.is). Úr þessu verður því góð hreyfing og útivera og stund með fjölskyldunni.  Leikurinn verður svo endurtekinn á leiðinni til baka. Við værum sjálfsagt fljótari ef Jóhannes væri líka á reiðhjóli en því er ekki til að dreifa eins og er. Þetta tekur vissulega lengri tíma en ef við hefðum verið á bíl og ég þarf að vinna upp tapaðan vinnutíma, en ég hlakka til hreyfingarinnar.